To IP είναι το πρωτόκολλο της δικτύωσης (Network Protocol), και η κύρια απασχόλησή του είναι να κόβει τα δεδομένα σε φέτες (πακέτα) που μπορεί να χειριστεί ο υπολογιστής και, ακόμα πιό σημαντικό, να μεταφέρει αυτά τα πακέτα στον προορισμό τους μέσα από ένα λαβύρινθο δικτύων.
Το TCP είναι το ένα από τα δυό διαθέσιμα πρωτόκολλα μεταφοράς (Transport Protocol) στο 'TCP/IP'. Η αποστολή του είναι να παρέχει μιάν αξιόπιστη υπηρεσία σειριακής μεταφοράς δεδομένων - αυτό σημαίνει ότι αν στείλετε τα πακέτα 'a', 'b' και 'c', ο αποδέκτης τους θα τα παραλάβει σαν "abc", όχι "acb", "ac", "ccbac", κτλ. Φροντίζει για χαμένα πακέτα, λήψη πακέτων με λανθασμένη σειρά, αν έχουν έρθει περισσότερες από μιά κόπιες ενός πακέτου, κα.
Το UDP (User Datagram Protocol) είναι το άλλο πρωτόκολλο μεταφοράς στο 'TCP/IP'. Προσφέρει μιάν αναξιόπιστη μεταφορά πακέτων και ουσιαστικά μπορείτε να στείλετε δεδομένα και να προσπαθήσετε να τα παραλάβετε. Μπορεί να χαθούν πακέτα, να φτάσουν πολλαπλές κόπιες από τα ίδια δεδομένα, ή και τίποτα. Οι εφαρμογές του UDP επικεντρώνονται κυρίως σε μεταφορά δεδομένων σε πραγματικό χρόνο (πχ. μεταφορά φωνής μέσα από Ethernet). Επίσης το NFS (Network File System) είναι φτιαγμένο πάνω στο UDP.
Αυτά είναι τα πιό εμφανή πρωτόκολλα που αποτελούν τη στοίβα πρωτοκόλλων του 'TCP/IP', και μερικά από τα προγράμματα που τα χρησιμοποιούν είναι τα 'ftp', 'rlogin', 'telnet', κτλ.
Υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία επάνω στη τεχνολογία μεταγωγής δεδομένων και τα ιστορικά στοιχεία της γένεσης του ARPAnet και του Internet. Μερικά βιβλία αναφέρονται στη βιβλιογραφία.